Terug..


Uitvoering Gebiedsvisie De Bonnen

Klik hier voor de laatste ontwikkelingen. Naar de nieuwste ontwikkelingen

Oorspronkelijk was het bestuur van de stichting De Bonnen van mening dat een groep studenten in het afstudeerjaar Plattelandsvernieuwing van de Hogeschool Delft een dergelijke gebiedsvisie zouden kunnen maken. Per slot van rekening is dit een onderdeel van hun studie.
In september 2000 is men hiermee van start gegaan. Eind december 2000 bleek echter dat de verwachting te hoog gespannen was geweest. Vervolgens heeft het bestuur van de stichting De Bonnen de deskundigen bij uitstek, de DLV Adviesgroep NV, in een gesprek op 9 maart 2001gevraagd een plan van aanpak inclusief een offerte te maken. In een schrijven d.d. 26 april 2001 werd dit gepresenteerd. Met dit plan van aanpak kon het bestuur instemmen, met de prijs was er een probleem omdat het bestuur de opvatting huldigt dat de financiering hiervan door derden dient te geschieden. Het is immers de samenleving die veranderende eisen stelt aan de boeren en het platteland en het moet dan ook maar de samenleving zijn die inzichtelijk maakt welke de economische perspectieven en consequenties zijn. Er is toen aan het bestuur van het Projectenfonds van de gezamenlijke Rabobanken in het Westland in een schrijven d .d. 5 juni 2001 gevraagd middels een bijdrage van 100 % de uitvoering van de voorgestelde aanpak mogelijk te maken. Helaas heeft dit bestuur gemeend hier afwijzend op te moeten reageren, ofschoon het volledig voldeed aan de vastgestelde criteria. Daarop heeft het bestuur in een schrijven d.d. 16 juli 2001 aan de portefeuillehouder Economische Ontwikkeling van de deelgemeente Hoek van Holland, de heer ing. B. Varekamp, gevraagd zijn medewerking te verlenen aan de uitvoering van het plan van aanpak om te komen tot een gebiedsvisie. De diverse overheden bepalen de marge waarbinnen het agrarisch ondernemerschap kan plaatsvinden door wetten, regels en voorschriften. Dit agrarische ondernemerschap is ook medebepalend voor de kwaliteit van het buitengebied. Als er niets meer verdiend kan worden, wordt er ook niet meer geïnvesteerd.
Als er niet meer geïnvesteerd wordt, verminderd niet alleen de kwaliteit van de landbouw, maar ook van het landschap en de natuur. Daarmee worden door maatregelen van de overheid niet allen de boeren getroffen, maar uiteindelijk ook weer de natuurliefhebber en de recreant.
Helaas heeft de deelgemeente in een schrijven d.d. 8 augustus 2001 hier ook negatief op gereageerd. De argumentatie hiervoor lijkt gezocht en duidt op onbegrip of onwil. Het bestuur van de stichting De Bonnen heeft daarom in een schrijven d.d. 10 augustusd.d. 10 augustus aan het Dagelijks Bestuur van de deelgemeente gevraagd zich nader te informeren en tot een heroverweging te komen. Inmiddels heeft het bestuur hier weer een herinnering aan moeten wijden.

Na een tweede herinnering heeft het bestuur 6 maanden na het verzoek van 10 augustus 2001 een derde herinnering verstuurd. De inhoud spreekt voor zich en het bestuur van de stichting De Bonnen betreurt deze ontwikkeling ten zeerste.
De deelgemeente Hoek van Holland krijgt jaarlijks een uitkering uit het Rotterdamse deelgemeentefonds. Hiervoor bestaat een bepaalde verdeelsleutel op basis van verschillende criteria. Zo verkrijgt men naast een vast basisbedrag een bedrag per inwoner, een bedrag per woning, een bedrag per hectare oppervlakte grondgebied, een bedrag per persoon aangewezen op een uitkering, een bedrag per allochtoon, een bedrag per hectare openbaar groen, etc.; deze bedragen worden jaarlijks aangepast. Alleen al voor het werkgebied van de stichting De Bonnen ontvangt de deelgemeente Hoek van Holland voor het jaar 2002 een uitkering van € 130.000,- Voorts dragen de bedrijven en de inwoners in dit buitengebied ook jaarlijks hun lokale belastingen (o.z.b.!) af.
Het is dan ook nogal wrang om te moeten constateren dat als er een eenmalig beroep op de lokale overheid wordt gedaan voor ongeveer € 20.000,- de ramen en deuren potdicht blijken te zitten, waardoor de indruk bestaat dat er niemand thuis is.
Het gebied de Bonnen levert Hoek van Holland slechts geld op, de boeren mogen het onderhouden (inclusief de Bonnenweg); de wandelaars, fietsers en overige recreanten genieten van het prachtige gebied, de natuur floreert als nooit tevoren en de plaatselijke overheid vindt het wel goed zo. De betrokkenheid van burgers en ondernemers met hun woon-, werk- en leefomgeving moet kennelijk ook weer niet te groot worden. Daarbij hoort het helaas bij het opportunisme van de politiek dat het aantal kiezers in het werkgebied van de Bonnen zo gering is dat het nauwelijks extra stemmen oplevert bij verkiezingen. Men behoort echter te beseffen dat iedereen baat heeft bij het behouden en waar mogelijk versterken van de landschappelijke, natuurwetenschappelijke en agrarische kwaliteiten van de Bonnen.
Daarvoor is niet zozeer een ruimtelijk plan nodig, maar vooral een economisch plan. Aan alles zit nu eenmaal een prijskaartje. De argumenten daarvoor zijn in de correspondentie aan de deelgemeente en in de gesprekken met de verantwoordelijke bestuurder en ambtenaar duidelijk uiteen gezet en deze zijn niet weerlegd.
Voorts is het ook tamelijk wrang dat als er erg veel water valt en het moet worden weggepompt, zoals op 19 september 2001, men de Bonnen wel weet te vinden.

Uiteindelijk heeft de deelgemeente Hoek van Holland in een schrijven d.d. 6 maart 2002 (bijna 8 maanden na het eerste verzoek!) onder nadere voorwaarden een bijdrage van € 4.500,- toegezegd. Dit is ongeveer 25 % van de kosten voor deze opdracht.
Korte tijd later werd het afscheidsfeest van de voormalige voorzitter van de deelgemeente gevierd met als uiteindelijke onkostenpost een rekening van € 28.000,-
Het bestuur van de Stichting De Bonnen kon alsnog op zoek naar nog eens € 13.500,-
Dit betekent dat het bestuur van de stichting zich op 21 maart 2002 wederom heeft moeten wenden tot het bestuur van het Rabobank Projectenfonds Westland in de hoop ditmaal wel duidelijk te kunnen maken dat honorering van een dergelijk subsidieverzoek wel past binnen de gestelde criteria. Het verzoek is of ook vanuit dit fonds 25 % van de kosten betaald kunnen worden.
Er is een verzoek gekomen van de heer Borsboom van het Projectenfonds Westlandse Rabobanken om een toelichting te geven op de stand van zaken m.b.t. de te ontwikkelen gebiedsvisie.
Tevens heeft het bestuur van de stichting De Bonnen op 25 maart 2002 een subsidieverzoek gericht aan de provincie Zuid-Holland. Er wordt hierbij een beroep gedaan op de groene subsidies (zie www.pzh.nl ). Daar de provincie Zuid-Holland met haar aanwijzing van de Bonnen tot de Provinciale Ecologische Hoofdstructuur een grote verantwoordelijkheid draagt voor de toekomst van het gebied is een bijdrage van 50 % gevraagd in de kosten van de gebiedsvisie. Bij dit verzoek is een checklist toegevoegd inzake het projectvoorstel. De behandeling van deze aanvraag duurt ongeveer 3 maanden. Verzoeken kunnen worden ingediend voor 1 april, 1 september en 1 december. De deelgemeente had voor 1 september 2001 op eenzelfde wijze kunnen reageren op het verzoek. Er is nu onnodig erg veel tijd verloren gegaan.
Na het jaar 2001 is nu feitelijk ook het jaar 2002 verloren gegaan om een aanvang te kunnen nemen met de verwerking van de conclusies en aanbevelingen uit de te ontwerpen gebiedsvisie.
Het bestuur van de stichting De Bonnen hoopt dat beide aanvragen positief gehonoreerd worden omdat een verdere vertraging vervelende consequenties heeft.

Inmiddels heeft het Rabobank Projectenfonds ook € 4.500,- toegezegd waarvoor wij ze zeer erkentelijk zijn.
De provincie Zuid-Holland heeft op het eerste subsidieverzoek echter negatief beschikt. De voor de afwijzing gehanteerde argumentatie was vrij zwak en daarom is voor een tweede keer om subsidie gevraagd. Dit is gebeurd voor de tweede tranche in een schrijven op 29 augustus. Ook dit schrijven werd weer voorzien van een checklist.
In een later stadium ( 15 november 2002) is er nog een ultiem verzoek gericht aan Gedeputeerde van der Sar het subsidieverzoek te honoreren. Ook dit heeft niet mogen baten. Het subsidieverzoek voor de tweede tranche is wederom afgewezen.
In de nieuwe bestuursperiode is het Dagelijks Bestuur van de deelgemeente Hoek van Holland om politieke redenen gegroeid van 3 naar 4 personen met de daarbij behorende kosten.
Van gevraagde steun bij de nieuwe verantwoordelijk portefeuillehouder en tevens lid van de Provinciale Staten van Zuid-Holland, mevrouw H. Noordtzij, is niets gebleken. Wel heeft er een gesprek plaatsgevonden tussen de projectleider van het IOPW en de secretaris van de Stichting De Bonnen om te bezien of de gevraagde financiële bijdrage (€ 9.000,-) wel middels de subsidiekanalen moet worden toegezegd. Hierover vindt momenteel nog intern beraad plaats bij de provincie Zuid-Holland. Al met al is er sprake van een bizarre situatie: het ambtelijk en bestuurlijk behandelen van het subsidieverzoek en het in behandeling nemen van allerlei komende bezwaar- en beroepsprocedures kost meer dan de gevraagde bijdrage in een onderzoek naar het economisch perspectief van de Bonnen. Vooralsnog wacht de Stichting De Bonnen af of de provincie Zuid-Holland alsnog de gevraagde financiële bijdrage wil leveren.
Het huidige handelen van de overheid bevestigt slechts het streven van de overheid naar het ontnemen van een economisch perspectief voor de vier boeren van de Bonnen.
Men beschouwt de aanwezigheid van deze vier bedrijven als een blokkade voor de diverse planologische ontwikkelingen en men is ze blijkbaar liever kwijt dan rijk. De Stichting De Bonnen heeft haar hand uitgestoken in het streven naar een integrale visie met een economisch draagvlak. Tot op heden heeft men niet het fatsoen gehad deze uitgestoken hand aan te nemen en gezamenlijk te zoeken naar oplossingen voor het gebied met perspectief voor de vier ondernemers. De Stichting De Bonnen zal zich beraden op de nu ontstane situatie.

In een schrijven d.d. 3 april 2003 aan het Projectenfonds Westlandse Rabobanken heeft het bestuur bericht het project “Gebiedsvisie De Bonnen” te annuleren en haar tijd, energie en creativiteit te benutten voor de te voeren procedures.
Het is bij dit alles nogal wrang om te moeten constateren dat particulier initiatief om tot een bepaald maatschappelijk resultaat te komen in een duidelijk afgebakend gebied gefrustreerd wordt door een overheid die onverschillig staat jegens de cultuurhistorische vorming van het gebied, respectloos staat tegen de mensen (“Dit kost geen kiezers, het gaat maar over een handjevol mensen!”) die wonen en werken in het gebied, bij wie het ontbreekt over voldoende kennis van natuur en landschap en economisch besef over de kosten van onderhoud en beheer. Helaas kiest deze overheid voor confrontatie i.p.v. communicatie.
De Stichting De Bonnen heeft haar best gedaan een positieve en constructieve bijdrage te leveren middels het initiatief te komen tot een gebiedsvisie. Het is jammer dat dit niet op prijs werd gesteld. Er worden studiereizen gemaakt naar de Verenigde Staten door lokale bestuurders van het dorp Hoek van Holland en men heeft geen kennis van het eigen buitengebied. Het financieel imago van de provincie Zuid-Holland is meer dan voldoende bekend en behoeft hier geen verdere uitleg. Geld voor een gebiedsvisie is er echter niet. We zullen het maar moeten accepteren dat de overheid zo functioneert.

Inmiddels zijn in de deelgemeenteraad van Hoek van Holland d.d. 20 november 2003 twee voorstellen van de PvdA besproken die van invloed kunnen zijn op de Bonnen.
Het betreft een motie om een gebiedsvisie te realiseren en voorts is er nu het besef dat er een einde moet komen aan het sinistere en weinig transparante machtsspel van het Ontwikkelingsbedrijf Rotterdam. Hiervoor is een aparte notitie verschenen.

De motie van de deelgemeenteraad heeft geleid tot een drietal bijeenkomsten om te komen tot een opdrachtsomschrijving voor een gebiedsvisie voor de Bonnenpolders. Op 16 september 2004, 28 oktober 2004 en 2 december 2004 zijn vertegenwoordigers van de deelgemeente Hoek van Holland, het Hoogheemraadschap van Delfland, de provincie Zuid-Holland, de stichting Het Zuid-Hollands Landschap en de Dienst Stedebouw en Volkshuisvesting van de gemeente Rotterdam bijeen geweest om te komen tot een nadere afstemming. Daarmee is vanwege een gebrekkig bestuurlijk management een vertraging van een jaar ontstaan t.o.v. de in de motie vermelde termijnen. Het jaar 2004 is hiermee feitelijk verloren gegaan. Op 16 december 2004 heeft de deelgemeenteraad € 5.000,- beschikbaar gesteld op basis van dit besluit

11:19 8-1-2007

(Opmerking: Navigatie vanuit de gekozen documenten met de knop "Vorige" op de explorerbalk)
De documenten worden geopend in een venster. Voor een duidelijker weergave is het verstandig de site te openen in de tekstversie.

Vervolgens heeft het tot eind april 2005 geduurd alvorens aan een tweetal adviesbureaus daadwerkelijk werd gevraagd een offerte uit te brengen, derhalve een nodeloze vertraging van 5 maanden. Uiteindelijk werd in juni 2005 gekozen voor DLV Groen & Ruimte BV.
In september 2005 ging dit adviesbureau aan de slag met de planning om in december 2005 het gebiedsontwikkelingsplan (zoals het toen was gaan heten) gereed te hebben. Het bleek dat toen pas de scenariokeuze gemaakt kon worden in de deelgemeenteraad .
In januari 2006 was de eerste versie van het Gebiedsontwikkelingsplan De Bonnen klaar. Er zouden landgoederen komen (inclusief een privaatrechtelijke overeenkomst), natuurlijk grasland worden ontwikkeld en de waterberging en waterafvoer van het gebied zou worden verbeterd. Voorts zou er ruimte blijven bestaan voor twee rendabele landbouwbedrijven. Daarvoor moest een herschikking plaatsvinden van eigendoms- en pachtverhoudingen. Met de ondertekening van een intentieverklaring zou het geheel bekrachtigd worden.
Op 9 mei 2006 is in het Dagelijks Bestuur van de deelgemeente Hoek van Holland het voorstel behandeld t.a.v. de vervolgopdracht aan DLV Groen & Ruimte. Voorts is het voorstel gedaan 2 landgoederen extra toe te voegen aan het gekozen scenario om medewerking te verkrijgen van de heer van Heijst bij de aanleg van de tweede ontsluitingsweg naar Hoek van Holland. Kennelijk zijn hierbij wederom de belangen van de boeren vergeten en heeft men geen eisen gesteld dat de gronden ook ter versterking van de agrarische bedrijfsstructuur gebruikt zouden moeten worden en dus moeten worden verpacht aan één van de twee resterende bedrijven in de Bonnenpolder. Dit is op 24 mei 2006 in de commissie behandeld en op 8 juni 2006 in de raad vastgesteld.
Voor zowel Martin Noordam op de Bonnenwoning alsook Leen Vreugdenhil op de Hoeve Rijckevorsel was in april 2006 al een bedrijfsplan voor de toekomstige exploitatie gemaakt in opdracht en op kosten van de deelgemeente Hoek van Holland. Beide ondernemers zouden een volwaardig inkomen moeten kunnen halen uit een rendabele bedrijfsvoering. Voor de bedrijven van Agridrift en Weterings zag men kennelijk geen toekomst meer. Voor het afsprakenkader was op 1 mei 2006 een bepaald stappenplan opgesteld, later dat jaar (door alweer vertraging) herzien in een "planning" .
Omdat er geen sociaal plan was voor de vertrekkende boeren en in het plan de bedrijven van Vreugdenhil en Weterings werden samengevoegd, hebben beide ondernemers een aanvulling op het eerder gemaakte bedrijfsplan gemaakt om de integratie van hun bedrijven mogelijk te maken in een pluriform en multifunctioneel biologisch en verbreed landbouwbedrijf, ditmaal met een inkomen voor meer dan één persoon, een recreatieve tak, kleinschalige horeca en met een duidelijke maatschappelijke functie op het gebied van zorg en educatie. Dit bedrijfsplan werd medio augustus 2006 aangeboden onder de titel Hoeve Rijckevorsel – nieuwe stijl. (Hier opgesplitst in deel I en deel II )
Het duurde vervolgens tot 21 september 2006 voordat de definitieve versie van het Gebiedsontwikkelingsplan De Bonnen – met een uiteindelijke vertraging van meer dan twee jaar - in de raad van de deelgemeente Hoek van Holland werd behandeld en goedgekeurd.
Inmiddels was duidelijk geworden dat één partij een verborgen agenda had en zich niet langer gebonden achtte aan gemaakte afspraken, uitgesproken intenties en gewekte verwachtingen.

Het was dus belangrijk deze partij tot de orde te roepen in deze match tussen private belangen en publieke doelen. Het mocht immers niet zo zijn dat de private belangen maximaal werden gehonoreerd en er nauwelijks maatschappelijke resultaten werden geboekt. Eveneens zou een koude sanering onder de boeren moeten worden voorkomen zoals in de scenario’s werd beschreven. Helaas heeft het bij het deelgemeentebestuur tot op heden ontbroken aan voldoende moreel en intellectueel overwicht om met een strakke regie en een sterke rug de onderhandelingen te voeren om te komen tot een optimaal maatschappelijk resultaat. Van het gewenste evenwicht en draagvlak in het plan van DLV Groen & Ruimte is dan ook weinig meer te bespeuren. De vrees die 6 jaar geleden op deze website werd uitgesproken m.b.t. het financieel en psychisch uitputten van de boeren dreigt nu alsnog bewaarheid te worden.

Het moge duidelijk zijn dat men van de Stichting de Bonnen niet mag verwachten dat de intentieverklaring zal worden ondertekend. Zo behoren mensen en partijen immers niet met elkaar om te gaan. In december 2005 was in de projectgroep nog afgesproken dat er zorgvuldig zou worden omgegaan met de belangen van de huidige bedrijven en er respect zou zijn voor de huidige (dus ook privaatrechtelijke!) verhoudingen in het gebied. Ook de sociale consequenties zouden in beeld worden gebracht. In januari 2007 blijken dit loze beloften te zijn geweest met verstrekkende consequenties voor die mensen die hun vertrouwen in een betrokken en betrouwbare, sterke en sociale overheid hadden gesteld.

25-1-2007

Voor de eerstvolgende vergadering van de deelgemeenteraad (in een nieuwe samenstelling van het dagelijks bestuur)
op 8 februari staat de Bonnen weer op de agenda.
In agendapunt 11 zal ruimte worden vrijgemaakt voor een vervolgopdracht aan het DLV.
In de commissievergadering van 24 januari 2007 is besloten dat dit geen hamerstuk, maar een bespreekstuk zal zijn. De leden van de deelgemeenteraad willen weten of met deze procesbegeleiding wel voldoende maatschappelijke resultaten worden behaald en of de Erven van Rijckevorsel bereid zijn daaraan mee te werken. Mocht dit niet zo zijn dan kan dit eventueel leiden tot een heroverweging van het oorspronkelijke besluit.
Wordt vervolgd .........

De Stichting de Bonnen heeft periodiek om de gewenste snelheid gevraagd bij het Dagelijks Bestuur van de deelgemeente en/of haar standpunt laten weten.
Wij geven u slechts een selectie uit de verzonden correspondentie van de afgelopen twee jaar:

1. brief 15-02-05
2. brief 08-05-05
3. brief 04-01-06
4. brief 19-06-06
5. brief 15-07-06
6. brief 26-09-06
7. brief 28-01-07

Om u een beeld te geven van de werkzaamheden van de projectgroep geven wij u een overzicht vanaf september 2004:

In februari en maart 2006 is door DLV Adviesgroep NV in opdracht van de deelgemeente gewerkt aan een tweetal bedrijfsplannen: één voor Martin Noordam op de Bonnenwoning en één voor Leen Vreugdenhil op de Hoeve Rijckevorsel. Voor de bedrijven van Weterings en van der Drift zag men geen toekomst meer.
Het bouwperceel van de Bonnenwoning behoort tot de gemeente Westland, terwijl de gronden vallen in de deelgemeente Hoek van Holland. Martin Noordam is inmiddels in onderhandeling met de gemeente Westland over zijn plannen. Daar blijkt men echter niet op de hoogte van de plannen voor het gebied en ontbreekt het dus aan afstemming met de deelgemeente Hoek van Holland.
Leen Vreugdenhil heeft op 17 april 2006 het bedrijfsplan aangeboden aan het Dagelijks Bestuur van de deelgemeente Hoek van Holland, hierover is op 17 juni 2006 een herinnering verstuurd en na een gesprek met de voorzitter en de verantwoordelijk portefeuillehouder van de deelgemeente is er op 14 augustus een aangevuld bedrijfsplan aangeboden.
In het oorspronkelijke bedrijfsplan was er een inkomen voor één persoon, terwijl in het aangevulde bedrijfsplan er ook een toekomst was voor het echtpaar Weterings. Dit inkomen zou dan komen uit zorg en kleinschalige horeca.
Hiermee werd de integratie van beide bedrijven bewerkstelligd. Er werd voorgesteld dit in een stichtingsvorm onder te brengen. Hiervoor werden ook concept-statuten opgesteld.
Ondanks de toezeggingen bij de raadsvergadering op 21 september 2006 bleef het plan liggen en werd er niet onderhandeld. Op 10 december 2006 is nog een brief ter herinnering aan de raad verstuurd. Ook toen werd er nog geen actie ondernomen.

Op 31 januari 2005 is door de heer Takkenkamp, vertegenwoordiger van de Erven van Rijckevorsel, uitgesproken welke intentie zijn opdrachtgever had met de Bonnen. Deze werd voorzien van een kaart. Men wilde graag landgoederen realiseren langs het Staalduinse Bos en tussen de Bonnenweg en Dwarshaak.
DLV Groen en Ruimte heeft later een gesprek gehad met de heer Takkenkamp en daarin wordt uiteindelijk genoegen genomen met een landgoederenstrook tussen Dwarshaak en Bonnenweg. Dit gesprek is weergegeven in het gebiedsontwikkelingsplan, evenals de intentie met de twee landbouwbedrijven.
In december 2005 werd er in de projectgroep door deze vertegenwoordiger ingestemd met de ontwikkelingsrichting en in maart 2005 kwam het bericht dat de Erven van Rijckevorsel in april 2005 de intentieverklaring zouden ondertekenen.
Dit is een aantal malen uitgesteld. Inmiddels blijkt in februari 2007 dat men de intentieverklaring niet zal ondertekenen en dat men de Hoeve Rijckevorsel aan de hoogste bieder wenst te verkopen. De heer Takkenkamp is vervangen. Gemaakte afspraken, uitgesproken intenties en gewekte verwachtingen blijken niets waard te zijn. De deelgemeente was de regie de afgelopen periode compleet kwijt, maatschappelijke kansen worden gemist, aanwezige kwaliteiten worden niet benut en de boeren staan inmiddels met lege handen ......................


Terug..