WATERHUISHOUDING
Tot aan het begin van de jaren ’80 was de afwatering in de Bonnen praktisch een eeuw hetzelfde geweest: de kreek langs de Bonnenweg zorgde voor de afvloeiing van het overtollige water van de Korte Bonnen naar de Kulk en het Oranjekanaal en de sloot aan de noordkant van de Bonnendijk waterde af naar het Oranjekanaal. De Bonnen ligt boven n.a.p. en deze afwatering geschiedde dan ook middels natuurlijk verval.
In de periode voor het graven van de Nieuwe Waterweg zorgde dit natuurlijk verval voor de afwatering naar de monding van de Maas de Rel en het Spui. Er was toen nog geen glastuinbouw in het gebied de Haak, geen bedrijventerreinen aan de Zekken en de bebouwde oppervlakte in het achterland had ook nog niet die omvang genomen die het nu heeft. Er was nog niet eens sprake van riolering.
De problemen in die periode konden bestaan uit perioden van droogte als er geen zoet water in de sloten was voor de drenking van het vee. Bij afgaand water (eb) liet men dan soms water middels de sluizen in. Bij vloed was het water daarvoor te zout.
In 1983 werd de waterhuishouding in de Korte Bonnen drastisch verbeterd. De oorzaak hiervan was gelegen in de problemen in de polders Nieuw- en Noordland, alwaar bij ernstige neerslag het water niet snel genoeg kon worden afgevoerd. Daarbij was in de polder Nieuwland de tuinbouwprojecten Kapittelland, Bagijneland en Gravin van Bijlandtlaan geprojecteerd. De aldaar bestaande landbouwbedrijven van Vreugdenhil (“Pothoven”), Staalduinen, Noordam en van Doorne zouden plaats moeten maken voor nieuw tuinbouwbedrijven.
Via een ingewikkeld stelsel van waterlopen en stuwen zou het water worden afgevoerd via de Krimsloot en de verbrede sloot langs de Bonnenweg naar het Oranjekanaal. De Kulksloot met de afwatering naar de Nieuwe Waterweg was inmiddels al vervallen.
Ofschoon er sprake was van een verbetering, heeft de situatie in 1998 (zie foto’s), 1999, 2000 en 2001 (zie foto’s) geleerd dat er een verdere verbetering noodzakelijk is om wateroverlast te voorkomen.
Ongeacht de exploitatiewijze (grasland of bouwland, intensief of extensief, gedraineerd of begreppeld, vollegrondsgroenten, bloemen of akkerbouwgewassen), de grondsoort of de hoogte, blijkt niets bestand tegen de extreme hoeveelheden neerslag van deze jaren. Zelfs met overdekken (een warenhuis!) kan men de grond niet droog houden, zo leert de geschiedenis.
In het A.B.C.-plan van het Hoogheemraadschap van Delfland (zie aparte paragraaf) worden voorstellen gedaan voor een verbeterde waterhuishouding van het totale Delfland-gebied.
Er zal extra berging moeten ontstaan, de afwateringskanalen moeten worden verbreed en/of verdiept en de capaciteit van de gemalen moet worden vergroot.
De Lange Bonnen watert direct af op het Oranjekanaal. In natte perioden gebeurt dit niet snel genoeg en in droge perioden is er te weinig water voor beregening. Er zal hier een structurele oplossing gevonden moeten worden door ondermeer het vergroten van de koker onder de weg. Daarbij zal de afwateringssloot aan de noordzijde van de Bonnendijk moeten worden uitgediept. Eventueel zal er ook langs de Bonnenlaan een goede afwatering dienen te komen.
Daar waar de Bonnendijk dicht nadert tussen de percelen Bonnenweg 2 en Bonnenweg 30 wordt er bij calamiteiten water uit de Lange Bonnen gepompt. Hiervoor is een speciale voorziening getroffen middels een pijp, waarbij een tractor met pomp geplaatst kan worden.
Dit is echter slechts een tijdelijke oplossing voor een structureel probleem.
Ook de koker van de kreek langs de Bonnenweg naar het Oranjekanaal zal moeten worden verbreed. Tevens zal het winterpeil definitief moeten worden verlaagd inde periode vanaf 1 september tot en met 31 april. Het zomerpeil zal voldoende moeten zijn voor beregening van de gewassen.
Al met al blijft het streven van de boeren in de Bonnen gericht op een waterhuishouding die is ingericht op een snelle afvoer bij extreme regenval, geen overlast of overloop van naburige gebieden in deze situatie en op een vlotte toevoer in een droge periode om beregening van de gewassen mogelijk te maken.