HET GROENE HOEFIJZER
Consept, een samenwerkingsverband van Staatsbosbeheer, Stichting Duinbehoud, het Zuid-Hollands Landschap, de Zuid-Hollandse Milieufederatie, Landschapsbeheer Zuid-Holland en IVN Consulentschap Zuid-Holland, heeft een visie uitgebracht op het “Groene Hoefijzer”. Dit is de omschrijving voor het groene gebied dat wordt begrensd door de zuidkant van Den Haag, de binnenduinrand langs de kust en de noordzijde van de Nieuwe Waterweg. Dit samenwerkingsverband acht het Groene Hoefijzer uitermate geschikt voor verdere natuurontwikkeling: natte natuur langs duinen en Nieuwe Waterweg, bos en open water ten zuiden van Den Haag. Het doel is om er drie robuuste groen- en recreatieverbindingen te realiseren:
![]() |
Overzicht van het Groene Hoefijzer |
Voor de Oranjebuitenpolder streeft men naar de ontwikkeling van een robuust bos van minimaal 100 hectare in de hoger gelegen zuidwesthoek. Dit bos moet aansluiten op nog te ontwikkelen natte natuur van 88 hectare. Zo ontstaat een aaneengesloten natuurgebied van ongeveer 200 hectare. Deze omvang biedt volgens Consept kansen de recreatie te zoneren op een manier die zowel de recreatiedoelstelling als de natuurdoelstelling optimaal dient.
De financiering van deze plannen kan lukken door een regionaal groenfonds in het leven te roepen, door een verrekening in de onroerend zaakbelasting, door Europese subsidie, door toeristenbelasting, door hoge pachtsommen voor pannenkoekenhuizen, horeca, maneges, campings en andere recreatiecomplexen en door een landgoederenzone van 6 hectare in de Oranjebuitenpolder met 5 tot 10 woningen per hectare.
Duidelijk is in deze visie van Consept dat er voor de landbouw op termijn geen plaats meer is in de Bonnen. Het moge ook duidelijk zijn dat deze visie niet gedeeld wordt door onze stichting. Deze visie wordt gekenmerkt door een beperkte en eenzijdige benadering en keuze voor natuur en recreatie en gaat voorbij aan de mogelijkheden voor multifunctioneel ruimtegebruik. Het gaat ook uit van de veronderstelling dat zo tegemoet wordt gekomen aan de recreatiebehoefte van de bewoners in de regio. Hier kunnen de nodige vraagtekens bij geplaatst worden. De visie duidt ook op gebrek aan kennis. Zo wordt de lepelaar al gesignaleerd in de Bonnen, nestelen de nodige kieviten op het akkerland en zorgt juist de afwisseling van akker- en weideland voor een goed roofvogelbestand. De visie duidt ook op gebrek aan respect voor de cultuurhistorische vorming van het gebied en gebrek aan waardering voor de functie van de landbouw. Tevens duidt de visie op gebrek aan begrip voor de veranderende opstelling bij de boerenbedrijven voor ondermeer agrarisch natuurbeheer, geďntegreerde landbouw en biologische landbouw.
Het gewenste doel denkt men te kunnen bereiken middels lobbywerk bij de diverse overheden en het Hoogheemraadschap van Delfland. Tevens denkt men het nodige te kunnen bereiken door “handjeklap” bij ontwikkelingen zoals de Tweede Maasvlakte en andere ingrijpende planologische beslissingen. Men gaat volledig voorbij aan de opvattingen en de belangen van de betrokken ondernemers en bewoners van de Bonnenpolders. Het is daarbij de vraag of de gewenste natuur- en recreatiedoelstellingen niet eerst democratisch dienen te worden vastgesteld en of de bij Consept betrokken en betaalde c.q. gesubsidieerde lichamen de aangewezen organisaties zijn om deze doelstellingen te bereiken.
De visie Groene Hoefijzer is vanwege een gebrek aan integraliteit gedoemd een lobby- en hobbywerkje te blijven van de betaalde “natuur”beschermers en is als beleidsinstrument onvoldoende om partijen bij elkaar te brengen voor een realistische en breedgedragen oplossing. De doelstelling lijkt niet zozeer het verhogen van de biodiversiteit, maar het vergroten van het budget, het daarmee samenhangende personeelsbestand en daarmee de salarisschaal van de leidinggevenden in deze organisaties.