Terug..


Op vrijersvoeten…..

Op een terras van Bonnenpoldergras,
slagroomtaart boven brabants bont,
tongelikkend rond je mond,
met een glimlacht, dan verras je,
met de ondeugd van je ogen,
die van mij van alles mogen..
Spelend met die blik van mij,
jij speelt alvast..dat ik met je vrij,
Als voorspel met dat .. ene .. losse knoopje …
"Alles uit", … Straks! Want dat hoop je …
Oh .. weer zo'n hapje … maar je morste!
Handig opgevangen tussen je borsten…
Je buigt voorover … zegt zachtjes spontaan:
"ik heb alleen maar … dit dunne jurkje aan!"
Dan denk ik: Vol gas!! "nu alle remmen los" ..
"Ik sleep je meteen naar het Staalduinse Bos".
Uitdagend zegt ze …ik wil dolgraag voor je zwichten …
aan het Eind van de middag, NA alle gedichten.
Want dan kan ik pas voor jou de mooiste woorden fluisteren,
door eerst naar alle lieve lettergrepen te luisteren.

Waarom moet een dichter zo openlijk boeten??
in zijn eigen gedicht, zoals "Op vrijersvoeten"
Het vrije woord beperkt!! ("het vrijen wordt beperkt!!")
Hoe poëtisch is zo'n Bonnenpolderdag…
als een dichter vanmiddag alleen maar "voetje vrijen" mag!

Anton Born
Wateringen
juli 2002


Terug..